De halve van Vlieland

De halve van Vlieland had ik uit gekozen als mijn 3e halve marathon.
Maar voornamelijk omdat het mijn eerste vakantie dag zou worden en van vrouw lief de laatste.
Dus met een beetje geluk, en dat hadden we, was dit een mooie afsluiter voor haar en een mooi begin voor mij.

De dag begon dan ook vroeg, want we zouden om 07:00 uur gaan rijden zodat we ruim op tijd waren om rustig naar de boot te gaan.

De bootreis duurde 1 1/2 uur, maar voor de kids was dit de eerste keer dus die keken hun ogen uit en vermaakte zich dan ook prima.
Omdat ik op Vlieland samen met mijn loopmaatje Wesley zou lopen waren ook zijn kids en vriendin mee.

Voor Wesley werd het zijn eerste halve en hij was dan ook goed uitgerust, had rekening gehouden met zijn eten en had er veel zin in.
Ik kwam weer met mijn standaard voorbereiding, gewerkt tot 23:00 uur, weinig slaap, nog niet wakker en altijd wel zin om te lopen ;p

Aangekomen op Vlieland bij de aankomst hal ons startnummer opgehaald en hier ook Joppe gezien.
Joppe zou de halve voor de 3e maal lopen en wist dan ook wat ons te wachten stond, wij (Wesley en ik) liepen hem voor het eerst en wisten niet precies wat ons te wachten stond.
Ik had bedacht dat een tempo van ongeveer 12 km/h een veilige snelheid was, daar ons trainings tempo net iets lager ligt.
Dit zou inhouden dat we rond de 1:45:00 nodig hadden, maar gezien het parcours en weer was een tijd tussen de 1:45 en 1:50 een mooi streven.

We zijn eerst op ons gemak naar de camping Stortemelk gelopen van waar de start zou zijn, deze was pas om 12:30 uur en we waren om 10:30 uur al op het eiland.
De vrouwen gingen van hieruit direct door naar het strand, hiervoor hoefde zij enkel het duin op en af.
Wij hebben samen met Joppe en zijn vriendin op het terras heerlijk in het zonnetje gewacht tot wij in actie mochten komen.

Rond 12:15 uur zijn we rustig aan naar de start gelopen en hebben wij ons bij de vele, een ruime 400, overige deelnemers op de halve gevoegd.
Om 12:30 uur klonk het startschot en gingen we er vandoor.
Het parcours leidde ons al snel  het duingebied in met een paar lichte klimmetjes, maar vooral smalle paden.
Gezien de drukte op de afstand kwam deze versmalling mij iets te vroeg en was het echt even zoeken naar een plekje en vooral je ritme.
Na 2 km kwamen we weer op de normale straten welke ons naar de haven leidde, hier kon je dan ook je ritme goed vinden en je plekje claimen.
Al in de eerste 3 km hadden we 2 waterposten, 1 door een bewoner en 1 van de organisatie.
Dit was erg welkom daar het warm was en het ons niet bekend was wat we aan waterposten in het duingebied konden verwachten.

Na 3 km kwam je lang het finish gebied en liep je via de dorpsstraat richting de havenweg van waar we uiteindelijk het duingebied in gingen.
Op dit stuk een kleine 3 km hebben we nog diverse waterposten gepasseerd welke door zowel de bewoners als door organisatie waren ingesteld.
Van elke waterpost heb ik dankbaar gebruik gemaakt, want met dit weer is vacht en verkoeling welkom.
Net voor het 6 km punt, voordat we het duingebied in gingen, was er een waterpost van de organisatie.
Tot mijn verbazing kregen we hier sponsen en zakjes water, welke je dus in de hand kon houden en zelf kon kiezen waar je deze zou nuttigen.

Het tempo was goed, we liepen rond de 12 km/h.
We gingen nu het duingebied in, het zwaarste maar ook mooiste deel van de route.
Ik wist dat Wesley heuvels minder vond en hiermee, vooral mentaal, moeite kan hebben.
Dus meteen geroepen "werken naar boven, rusten in de afdaling en vlakke stukken".
Dit ging goed tot aan het 10 km punt, hier kreeg Wesley het wat zwaarder en begonnen de heuvels zijn tol te eisen.
Ik denk in het begin vooral mentaal, maar later ook fysiek want als het mentaal niet lekker zit gaat je lichaam er helaas in mee.
Net voor de 13 km ga je links af om over te steken naar de andere kant van het eiland om te beginnen aan de terug reis.
Hiervoor had je dus ruim 6 km duingebied gehad die prachtig glooiend verliep en op sommige plekken erg warm was.
Er stond wel wind, maar die ging soms over je heen, gelukkig waren dit geen hele grote stukken en voelde je de wind vaak zat om er profijt van te hebben.
Ook waren er in die ruime 6 km 2 water en sponsposten ingericht wat echt geen overbodige luxe was.

Vanaf het 13 km punt begon het Wesley op te breken.
Het tempo zakte van een stabiele 12 km/h in naar een 11,5 km/h, geen ramp ook daarmee konden we nog een nette tijd binnen de 1:50 op de klok zetten.

Nog geen km verder sloeg de man met de hamer toe.
Wesley kreeg het alleen maat zwaarder en het tempo zakte verder in.
Nog een tijdje hebben we deze rond de 11 km/h kunnen houden, maar ook dit bleek te snel te gaan.
Ik had een linkerbeen die wat protesteerde en was bang dat als ik tempo moest inleveren dat deze niet meer wilde.
Maar ja wat doe je dan, Wesley alleen laten en hem laten spartelen of inhouden en wel zien.
Precies het laatste is wat we deden, want het was zijn loop het moest zijn feestje worden.
Af en toe roepende naar hem dat het tempo zelfs onder trainings snelheid lag in de hoop dat het een tijdelijke dip was.
Wesley wilde lopen, nou dat gaan we niet doen, lopen doe je maar na de finish....

Dit heeft hij lang weten te rekken, maar uiteindelijk net voor het 19km punt kon hij niet meer.
Hij ging lopen en zei tegen mij dat ik maar moest gaan.
Euh nee en jij gaat weer rennen.

Na enkele meters te hebben gelopen sprak hij de laatste krachten aan en ging weer rennen.
Een zeer net tempo van rond de 10,5 km/h verscheen weer op het klokje.
Op het moment dat we de bewoonde wereld weer in gingen hoefde we nog maar 1 km te volbrengen een laatste drempel was de enige echte hindernis die we nog moesten overwinnen.
Wesley was  er klaar mee en wilde wederom terug vallen in het lopen, dit gingen we nu niet meer toelaten.
Een douw in zijn rug bracht hem weer in beweging en de laatste km, voor hem een martelgang werd volbracht.
Al was het met een tempo net onder de 10 km/h het gebeurde wel.

Uiteindelijk mochten we een eindtijd van 1:56:56 voor mij en 1:57 voor Wesley noteren.
Ik zeg een erg mooie tijd voor iemand die zijn eerste halve loopt en een strijd van 8 km heeft moeten overleven.

Wesley heeft door deze strijd niet kunnen genieten van de omgeving, maar ik kan je vertellen het is een hele mooie loop die ik zeker kan aanbevelen.
Dus wil je nog eens een leuke, mooie en uitdagende halve lopen dan moet je Vlieland zeker in je planning meenemen.
Ik hou hem zeker in gedachten om een volgende keer weer in mijn loopkalender mee te nemen.

©Hardloopgek